Μια μονάδα επεξεργασίας λυμάτων είναι μια εγκατάσταση όπου τα λύματα υποβάλλονται σε επεξεργασία με τη δράση βακτηρίων που χωνεύουν τη διαλυμένη οργανική ύλη μέσω αερόβιων (οξυγόνωση) και αναερόβιων διεργασιών.
Το οξυγόνο που παρέχεται στον πυθμένα της λεκάνης αερισμού καλύπτει τις ανάγκες των βακτηρίων καθαρισμού.
Η βιολογική ιλύς που ανακτάται μετά την καθίζηση στον διαυγαστήρα ανακυκλώνεται στη λεκάνη αερισμού για να διατηρηθεί υψηλή συγκέντρωση βακτηρίων.
Μετά την καθίζηση των κροκίδων, το καθαρό νερό μπορεί να απορριφθεί στο φυσικό περιβάλλον (π.χ. σε ποτάμι) ή να επανεισάγεται σε βιομηχανική διεργασία (π.χ. για νερό πλύσης).
Το τμήμα της συμπυκνωμένης ιλύος μειώνεται στο μέγιστο όγκο του πριν αξιοποιηθεί ή αποτεφρωθεί.

Η αφυδάτωση της ιλύος περιλαμβάνει το διαχωρισμό της στερεάς φάσης (που αποτελείται από οργανική ύλη, όπως μικροοργανισμοί και απόβλητα που προκύπτουν από το μεταβολισμό τους) από την υγρή φάση της ιλύος.
Για να επιτευχθεί η βέλτιστη αφυδάτωση, είναι απαραίτητο να πυκνώσει πρώτα η ιλύς. Αυτή η πάχυνση μπορεί να γίνει με φυσικό τρόπο με καθίζηση στον πυθμένα του διαυγαστήρα ή με μηχανικές μεθόδους.
Μετά την πάχυνση, η ιλύς παραμένει σε υγρή κατάσταση με επίπεδο ξηρότητας περίπου 10%, δηλαδή περιεκτικότητα σε νερό 90%.
Η δεύτερη φάση, η αφυδάτωση, πραγματοποιείται μηχανικά, όπου το νερό "αναγκάζεται" να διαχωριστεί από το στερεό μέρος. Αυτή η μηχανική αφυδάτωση έχει ως αποτέλεσμα μια παχύρρευστη ιλύ με επίπεδο ξηρότητας που μπορεί να φτάσει το 40%, και έως και 80% με την ηλιακή ξήρανση.

Η εκχύλιση της ιλύος είναι απαραίτητη για την ορθή λειτουργία των εγκαταστάσεων επεξεργασίας λυμάτων και για τη βελτιστοποίηση του κόστους. Πράγματι, εάν ο όγκος της ιλύος αυξηθεί στη λεκάνη αερισμού, η κατανάλωση ενέργειας για την οξυγόνωση θα πρέπει να αυξηθεί αναλογικά, αυξάνοντας έτσι το λειτουργικό κόστος.
Για τη βέλτιστη απόδοση του καθαρισμού, είναι σημαντικό να υπάρχουν βακτήρια όλων των ηλικιών, και αν ο ρυθμός ιλύος αυξηθεί, η ηλικία της ιλύος θα αυξηθεί επίσης, οδηγώντας σε μείωση της απόδοσης του καθαρισμού.
Τέλος, εάν η ποσότητα της ιλύος αυξηθεί υπερβολικά στη λεκάνη, υπάρχει κίνδυνος απόρριψης ιλύος στο φυσικό περιβάλλον.

Ο στόχος εδώ είναι να διευκολυνθεί ο διαχωρισμός των υγρών και στερεών φάσεων μέσω μιας προκαταρκτικής επεξεργασίας της ιλύος.
Για να επιτευχθεί αυτό, η ιλύς αναμιγνύεται με πολυμερή που εξασφαλίζουν καλύτερο διαχωρισμό μεταξύ της στερεάς και της υγρής φάσης.
Τα κροκιδωτικά σε υδατικό διάλυμα που αναμιγνύονται με την ιλύ, χάρη στα θετικά ή αρνητικά φορτία τους, σχηματίζουν δεσμούς με τα σωματίδια της ιλύος.
Αυτοί οι δεσμοί, μαζί με το πολύ υψηλό μοριακό βάρος, συμβάλλουν στην επιτάχυνση του διαχωρισμού υγρού/στερεού και στο σχηματισμό κροκίδων που μπορούν να καθιζάνουν ταχύτερα.
Ανάλογα με τον τύπο της ιλύος, μπορεί να χρησιμοποιηθεί ένα πλήρες φάσμα πολυμερών, τα οποία θα είναι θετικά ή αρνητικά φορτισμένα ανάλογα με το αν η ιλύς είναι περισσότερο οργανική ή ανόργανη.
Μετά από αυτό το στάδιο επεξεργασίας, η ιλύς που αναμιγνύεται με πολυμερή θα υποβληθεί σε διάφορες επεξεργασίες για την εξαγωγή όσο το δυνατόν περισσότερου νερού.
Το πρώτο βήμα είναι η πάχυνση της ιλύος, η οποία μπορεί να γίνει φυσικά στον πυθμένα του διαυγαστήρα με καθίζηση (χωρίς κροκιδωτικό) ή μηχανικά σε τραπέζι αποστράγγισης, για παράδειγμα (με κροκιδωτικό).
Μετά την επεξεργασία αυτή, η ιλύς παραμένει σχετικά υγρή ή παχύρρευστη.
Μετά τη συμπύκνωση, η ιλύς χύνεται μεταξύ δύο περιστρεφόμενων υφασμάτων φίλτρου τα οποία έρχονται προοδευτικά κοντά για να αυξηθεί η πίεση επαφής, επιτρέποντας την απομάκρυνση του νερού μέσω των υφασμάτων. Η αφυδατωμένη ιλύς ανακτάται στο τέλος του ταινιοφιλτρου για αξιοποίηση.
Η πρέσα με κοχλία απαιτεί επίσης πυκνή ιλύ. Ο κοχλίας περιστρέφεται αργά μέσα σε έναν διάτρητο κύλινδρο, συμπιέζοντας σταδιακά την ιλύ, συμπίεση που καθίσταται δυνατή χάρη στο σχηματισμό ενός αφυδατωμένου βλήτρου ιλύος στην έξοδο του κοχλία. Το νερό που εξάγεται από τη λάσπη διηθείται μέσω του διάτρητου κυλίνδρου για να επιστρέψει στην κεφαλή της εγκατάστασης.
Η φυγοκέντρηση περιλαμβάνει την εφαρμογή φυγοκεντρικής δύναμης στην ιλύ για την επιτάχυνση της καθίζησής της, με αποτέλεσμα τη δημιουργία δύο φάσεων: του ιζήματος (αφυδατωμένη ιλύς) και του φυγοκεντρωμένου υγρού (υπερκείμενο υγρό). Το υλικό που επικάθεται στο εσωτερικό τοίχωμα αποξεστέλλεται συνεχώς από έναν περιστρεφόμενο κοχλία.
Η πρέσα φιλτραρίσματος πλακών είναι η πιο αποτελεσματική διαδικασία μηχανικής διήθησης και αφυδάτωσης που επιτρέπει την επίτευξη επιπέδων ξηρότητας 30 έως 80%. Χρησιμοποιείται για την αφυδάτωση της ιλύος από βιομηχανικά και αστικά λύματα.
Οι γεωσωλήνες κατασκευάζονται από ένα ειδικά σχεδιασμένο ύφασμα που περιορίζει τα λεπτά στερεά μέσα στο "σάκο", ενώ επιτρέπει στο νερό να διηθείται μέσα από το ύφασμα. Καθώς το νερό ρέει προς τα έξω, τα στερεά συνεχίζουν να συμπυκνώνονται και να παγιώνονται με την πάροδο του χρόνου.
Οι μονάδες D25WL2 εγκαθίστανται εύκολα και δεν απαιτούν ηλεκτρικό ρεύμα για να λειτουργήσουν. Είναι συμβατά ακόμη και με εξωτερικές εγκαταστάσεις. Εξωτερική έγχυση για εύκολη συντήρηση.
Εγκατεστημένο με το "Mixer" του, το D25WL παρέχει μέγιστη ομογενοποίηση του μίγματος νερού/πολυμερούς, βελτιστοποιώντας το διαχωρισμό των στερεών και υγρών σωματιδίων.
Η τεχνολογία Dosatron και η αντλία δοσομέτρησης πολυμερούς εξασφαλίζουν ομοιογενή ανάμιξη του πολυμερούς με το νερό αραίωσης και του αραιωμένου πολυμερούς με την ιλύ.
Ανάλογα με τη διαδικασία, μπορεί να αποφευχθεί η χρήση ενός ειδικού συστήματος προετοιμασίας πολυμερών, εξοικονομώντας έτσι χρήματα και χώρο.
Αυτή η σειρά μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την επεξεργασία της ιλύος λυμάτων, αλλά είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι η χρήση της εξαρτάται από τη φύση της ιλύος και των χημικών ουσιών που χρησιμοποιούνται, καθώς και από τις προδιαγραφές και τις απαιτήσεις του συστήματος επεξεργασίας. Συνιστάται να ανατρέχετε στις οδηγίες του εγχειριδίου χρήσης και στα ισχύοντα πρότυπα για να βεβαιωθείτε ότι το προϊόν αυτό είναι κατάλληλο για την εφαρμογή σας και ότι η χρήση του είναι ασφαλής και σύμφωνη με τους περιβαλλοντικούς κανονισμούς.